Welkom in Yukon!
Blijf op de hoogte en volg Danielle
12 Augustus 2016 | Canada, Haines Junction
Hi allemaal,
Vanuit Amsterdam vlogen we in 24 uur via Londen en Vancouver naar Whitehorse, wij dan, mijn backpack bleef achter in London. Gelukkig voor mij was Air Canada een stuk sneller dan AirItalia een paar maanden geleden op weg naar Argentinie en had ik mijn backpack de dag erna al weer in mijn bezit.
Whitehorse is, met nog geen 25.000 inwoners, de grootste stad van Yukon, het verre Noorden van Canada. Hier haalden we ons 4x4 monstercamper op, propte het vol met eten en drinken en de roadtrip kon beginnen!
We reden naar het Zuiden op de Klondike Highway, ondanks de regen en de mist was het gelijk al zo mooi. We reden langs Emerald Lake en de Carcross Desert, gele zandduinen met groene bomen en een bewolke bergtop op de achtergrond. Ons eerste sterke verhaal hadden we ook gelijk te pakken! We wilden een stuk van de Nares Mountain beklimmen toen we, na nog geen 3 minuten klimmen, oog in oog stonden met, jawel, een heuze Grizzly. Nou zijn we eerder in Canada geweest en weten we wat je moet doen, of vooral wat je niet moet doen als je een beer ziet ... en dat is rennen. Maar geef de schuld aan de jetlag, of gewoon instinct, Nick riep 'een beer, rennen!' en duwde me letterlijk in hoog tempo de berg af terug naar de camper. Welkom in Yukon ;)
De volgende ochtend werden we wakker aan het prachtige zonnige Nares Lake. We reden zuiderlijker, parallel aan Windy Arm en Tutshi Lake, wauw! Hoe dichter bij de grens met Alaska, hoe bewolkter en kouder, eenmaal bij de grens zag je niets meer dan witte dichte mist. Na een bezoekje aan een paar overdreven serieuze douane ambtenaren waren we in Alaska. Bij het verschrikkelijk toeristische Skagway stapten wij, in tegenstelling tot bijna ieder ander daar, lekker op de ferry in plaats van op een van de enorm grote cruiseschepen. Wat een gave overtocht was dat! Het duurde nog geen 1.5 uur van Skagway naar Haines, maar in de keiharde wind op het dek was het bijna topsport om te blijven staan. Wellicht dat daarom de rest van de mensen misschien ook binnen zat ;) Maar hoe mooi was het blauwe water, de groene bergen, de zon en de besneeuwde pieken verderop. Die avond hebben we, op advies van de locals, een paar uur de wacht gehouden bij Chilkoot Lake, hier zouden we een grote kans hebben op het perfecte plaatje, beren die in de rivier een zalm vangen, de must see in Alaska natuurlijk, maar ... helaas.
We gaan verder op de Haines Highway en spotten in plaats van beren een paar adelaren. Eenmaal op de Chilkat Pass is het met een graad of 8 weer goed koud in de wolken en de wind. Toch besluiten we om bij Chuck Creek te gaan lopen, winterjas en handschoenen aan en gaan! Het is wederom mooi, een enorm uitgestrekt groen gebied en zo stil. Doorweekt, onder de modder, maar voldaan kwamen we terug bij de camper. Een kleine uitdaging inmiddels is mijn teen, die heb ik vorig jaar in Ijsland gebroken en speelt opeens enorm op wat lopen goed pijnlijk maakt. Op het vliegveld van London Heathrow moesten we een aardige sprint trekken vanwege een eerdere vertraging op Schiphol, als allerlaatste kwamen we bij de gate en mochten gelukkig nog mee, mijn teen vond het echter niet fijn. Na de sprint voor de Grizzly de dag erna was het redelijk einde verhaal. Hoe ik het toch steeds voor elkaar krijg vragen wij ons ook af ;)
We werden wakker op de campground bij de Million Dollar Falls en reden door naar Kluane National Park, de hoofdreden van ons bezoek aan Yukon. Op de rand van het park liepen we tussen de meest mooie groene bomen en bergen naar St Elias Lake, wat een pracht plek, voor ons alleen. Ook bij de korte klim naar Rock Glacier een stuk verder op hadden we een enom uitzicht over Dezadeash Lake. Die avond sliepen we bij Kathleen Lake en bij een klein zonnetje en een schappelijke temperatuur hebben we hier een middagje onze kampuur skills geperfectioneerd onder het genot van een biertje en een wijntje!
Ik ga afronden, maar ik wil wel iedereen nog bedanken voor de mooie reacties op mijn vorige post, zowel op het blog als er buiten. Ik twijfelde eerlijk gezegd of ik zoiets persoonlijks zou posten maar jullie reacties zijn erg lief :)
X Daan
Vanuit Amsterdam vlogen we in 24 uur via Londen en Vancouver naar Whitehorse, wij dan, mijn backpack bleef achter in London. Gelukkig voor mij was Air Canada een stuk sneller dan AirItalia een paar maanden geleden op weg naar Argentinie en had ik mijn backpack de dag erna al weer in mijn bezit.
Whitehorse is, met nog geen 25.000 inwoners, de grootste stad van Yukon, het verre Noorden van Canada. Hier haalden we ons 4x4 monstercamper op, propte het vol met eten en drinken en de roadtrip kon beginnen!
We reden naar het Zuiden op de Klondike Highway, ondanks de regen en de mist was het gelijk al zo mooi. We reden langs Emerald Lake en de Carcross Desert, gele zandduinen met groene bomen en een bewolke bergtop op de achtergrond. Ons eerste sterke verhaal hadden we ook gelijk te pakken! We wilden een stuk van de Nares Mountain beklimmen toen we, na nog geen 3 minuten klimmen, oog in oog stonden met, jawel, een heuze Grizzly. Nou zijn we eerder in Canada geweest en weten we wat je moet doen, of vooral wat je niet moet doen als je een beer ziet ... en dat is rennen. Maar geef de schuld aan de jetlag, of gewoon instinct, Nick riep 'een beer, rennen!' en duwde me letterlijk in hoog tempo de berg af terug naar de camper. Welkom in Yukon ;)
De volgende ochtend werden we wakker aan het prachtige zonnige Nares Lake. We reden zuiderlijker, parallel aan Windy Arm en Tutshi Lake, wauw! Hoe dichter bij de grens met Alaska, hoe bewolkter en kouder, eenmaal bij de grens zag je niets meer dan witte dichte mist. Na een bezoekje aan een paar overdreven serieuze douane ambtenaren waren we in Alaska. Bij het verschrikkelijk toeristische Skagway stapten wij, in tegenstelling tot bijna ieder ander daar, lekker op de ferry in plaats van op een van de enorm grote cruiseschepen. Wat een gave overtocht was dat! Het duurde nog geen 1.5 uur van Skagway naar Haines, maar in de keiharde wind op het dek was het bijna topsport om te blijven staan. Wellicht dat daarom de rest van de mensen misschien ook binnen zat ;) Maar hoe mooi was het blauwe water, de groene bergen, de zon en de besneeuwde pieken verderop. Die avond hebben we, op advies van de locals, een paar uur de wacht gehouden bij Chilkoot Lake, hier zouden we een grote kans hebben op het perfecte plaatje, beren die in de rivier een zalm vangen, de must see in Alaska natuurlijk, maar ... helaas.
We gaan verder op de Haines Highway en spotten in plaats van beren een paar adelaren. Eenmaal op de Chilkat Pass is het met een graad of 8 weer goed koud in de wolken en de wind. Toch besluiten we om bij Chuck Creek te gaan lopen, winterjas en handschoenen aan en gaan! Het is wederom mooi, een enorm uitgestrekt groen gebied en zo stil. Doorweekt, onder de modder, maar voldaan kwamen we terug bij de camper. Een kleine uitdaging inmiddels is mijn teen, die heb ik vorig jaar in Ijsland gebroken en speelt opeens enorm op wat lopen goed pijnlijk maakt. Op het vliegveld van London Heathrow moesten we een aardige sprint trekken vanwege een eerdere vertraging op Schiphol, als allerlaatste kwamen we bij de gate en mochten gelukkig nog mee, mijn teen vond het echter niet fijn. Na de sprint voor de Grizzly de dag erna was het redelijk einde verhaal. Hoe ik het toch steeds voor elkaar krijg vragen wij ons ook af ;)
We werden wakker op de campground bij de Million Dollar Falls en reden door naar Kluane National Park, de hoofdreden van ons bezoek aan Yukon. Op de rand van het park liepen we tussen de meest mooie groene bomen en bergen naar St Elias Lake, wat een pracht plek, voor ons alleen. Ook bij de korte klim naar Rock Glacier een stuk verder op hadden we een enom uitzicht over Dezadeash Lake. Die avond sliepen we bij Kathleen Lake en bij een klein zonnetje en een schappelijke temperatuur hebben we hier een middagje onze kampuur skills geperfectioneerd onder het genot van een biertje en een wijntje!
Ik ga afronden, maar ik wil wel iedereen nog bedanken voor de mooie reacties op mijn vorige post, zowel op het blog als er buiten. Ik twijfelde eerlijk gezegd of ik zoiets persoonlijks zou posten maar jullie reacties zijn erg lief :)
X Daan
-
12 Augustus 2016 - 22:42
Marleen:
Hahahaha die beer!!!! Wat eng!! En die overtocht hè? Duurde die 1.5 uur? 1.5 dag? Haha weet ik het hoe lang jij het volhoudt om op dat dek te blijven staan, hèhè. En jeetje Daan, die teen! Je hebt wel pech met die voeten van je.
En lekker door blijven genieten!! You're doing good babe!!
Xx -
12 Augustus 2016 - 23:00
Ellen:
Weer een avontuurlijke reis. Met een stoere houthakker ;-)
Volgende keer gewoon een tik op zijn neus geven. De grizly, niet de houthakker. Sterkte met je teen. Geniet ervan. Xx.
-
13 Augustus 2016 - 08:28
Marianne:
Wat een geweldig landschap! Onmetelijk groot en stil,denk ik.
Geniet van jullie avontuur!! Xx -
13 Augustus 2016 - 10:35
Adri En Jos:
Indrukwekkende camper, zeg. Wat een prachtig landschap; en de foto's zijn weer geweldig!! Die beer was natuurlijk helemaal confuus..... wat doen die nu?? wegrennen ?? :) Geniet ervan !! xx -
14 Augustus 2016 - 12:12
Rob En Rita:
Die temperaturen lijken niet echt op een zomervakantie. Maar wat een overweldigende natuur. We kunnen ons voorstellen dat jullie enorm genieten. Geniet verder maar pas op dat je je niet forceert. -
14 Augustus 2016 - 20:20
Maaike :
Wooow gaaf zeg! Hahahah en dat verhaal van die beer, fantastisch!! Ben heel benieuwd naar de reactie van die beer! Ennjoooy!! X -
15 Augustus 2016 - 21:18
Harry:
Nick, goed te zien dat je nu ook met de bijl en firepit in de weer bent. Volgende keer bijl mee tijdens het wandelen ipv bear spray? ;-) Ik hoop dat de teen van Daniëlle verder geen beperkingen oplevert deze week! Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
