Detour: Alaska!
Blijf op de hoogte en volg Danielle
17 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Glennallen
Hi all,
We gaan verder in Kluane NP, met een zorgvuldig ingetaped voetje gaan we de strijd aan met King's Throne. De hike begint in het bos en klom uiteindelijk steil omhoog over losse stenen, het uitzicht was super! Het enorm grote blauwe Kathleen Lake omringd door bos zover je kon zien, wat een natuurgeweld!
Een stuk noorderlijker in het park was de hike die we in gedachte hadden helaas afgesloten in verband met 'bear activity'. We konden wel bij Soldier Summit komen en dat was ongelooflijk mooi. Het was koud, de lucht grijs en de harde wind blies het zand van de droge rivierbedding hoog de lucht in, dit alles bij elkaar gaf een erg stoer en indrukwekkend plaatje.
Kluane Lake is echt huge en de weg erlangs was geweldig, sowieso de hele Alaska Highway tot aan Beaver Creek (het deel in Canada) is echt super. Dennenbomen en nog meer dennenbomen zover je kunt kijken, bergen met af en toe sneeuw, afgewisseld met de meest helderblauwe meren. Enige waar ze hier in Yukon nog even aan moeten werken is af en toe een viewpoint voor ons Nederlanders die graag een foto willen maken omdat ze dit landschap niet gewend zijn ;)
Bij Beaver Creek bleek dat onze 'geplande' route richting de artic circle op de Dempster um niet ging worden. Winter came early, de weg was al dicht in verband met sneeuwval en de eerste campers waren al gekantelt, dus Alaska it is! We gingen de grens weer over en na een avondje eekhoorntjes volgen reden we richting Wrangell St-Elias NP, het verlengde van het eerder bezochte Kluane NP in Canada. Wrangell St-Elias NP is het grootste NP van de Verenigde Staten en beslaat maar liefst 13.2 mln hectare!
We starten in het noorden van het park, de 42 mile lange gravel Nabesna Road. De route is erg mooi, geen wildlife maar wel goede hikes. Het mooiste verhaal was toch wel de Stookum Volcano hike, wij dachten voetje intapen, uurtje omhoog, uurtje naar beneden. De eerste 45 minuten liepen we redelijk makkeljik door het bos omhoog, eenmaal boven de boomgrens moesten we een aantal riviertjes over en over wat rotsen klauteren. En nog meer klauteren, en nog meer, waar is het einde van deze hike? Maar ja, wanneer keer je om he? Misschien ben je er bijna! Uiteindelijk kwamen we na 2.5 uur boven. We waren net aan het uitpuffen en onze overwinningsfotos op de top aan het maken van het spectaculaire uitzicht toen het spontaan ging hagelen, heel hard ging hagelen. Op de weg terug was het koud, de rotsten waren spekglad geworden en de rivier stond in no time een stuk hoger. Tel hier een pijnlijk voetje en vermoeidheid bij op en je mist af en toe een steentje. Geloof me, ook in de zomer zijn de rivieren in Alaska goed fris ;) Na 5 uur kwamen we doorweekt, onder de modder en met ijsvoetjes beneden, fysiek gezien was dit een redelijk slechte call maar wat was het mooi boven zeg!
We reden het park uit om een paar uur verderop er weer in te rijden bij de zuid ingang, de 60 mile lange gravel McCarthy Road. Aan deze kant heb je pas echt door hoe inmens groot het park is. In tegenstelling tot de Nabesna Road, waar je veel tussen de bomen rijdt, rijdt je hier het eerste stuk helemaal open. Enorme bergwanden, kolkende rivieren, blauwe meren en een goed uitizicht op de Wrangell Mountains, wat een oneindige hoeveelheid ongerepte natuur hier! Aan het einde van de weg moet je de laatste 5 mile met een shuttle busje verder naar Kennecott, een klein spooky vervallen oud mijnstadje uit de gold rush tijd. Wij liepen hier de hike naar de Root Glacier, gave hike. Wederom veranderde de blauwe lucht in no time in een keiharde hagelbui, ik ben niet meer in de illusie na deze trip dat al mijn kleding echt waterdicht is ;)
Vandaag moesten we kilometers maken, we zaten inmiddels aardig uit de richting door onze detour naar Alaska dus even een dagje terug rijden richting Canada. Het was de eerste dag zonder regen en volop in de zon, de route was prachtig. En of dat nog niet genoeg was werden we aangenaam verrast door onze eerste Moose! Mama moose, was gewoon lekker aan het chillen in een meertje langs de weg!
X Daan
We gaan verder in Kluane NP, met een zorgvuldig ingetaped voetje gaan we de strijd aan met King's Throne. De hike begint in het bos en klom uiteindelijk steil omhoog over losse stenen, het uitzicht was super! Het enorm grote blauwe Kathleen Lake omringd door bos zover je kon zien, wat een natuurgeweld!
Een stuk noorderlijker in het park was de hike die we in gedachte hadden helaas afgesloten in verband met 'bear activity'. We konden wel bij Soldier Summit komen en dat was ongelooflijk mooi. Het was koud, de lucht grijs en de harde wind blies het zand van de droge rivierbedding hoog de lucht in, dit alles bij elkaar gaf een erg stoer en indrukwekkend plaatje.
Kluane Lake is echt huge en de weg erlangs was geweldig, sowieso de hele Alaska Highway tot aan Beaver Creek (het deel in Canada) is echt super. Dennenbomen en nog meer dennenbomen zover je kunt kijken, bergen met af en toe sneeuw, afgewisseld met de meest helderblauwe meren. Enige waar ze hier in Yukon nog even aan moeten werken is af en toe een viewpoint voor ons Nederlanders die graag een foto willen maken omdat ze dit landschap niet gewend zijn ;)
Bij Beaver Creek bleek dat onze 'geplande' route richting de artic circle op de Dempster um niet ging worden. Winter came early, de weg was al dicht in verband met sneeuwval en de eerste campers waren al gekantelt, dus Alaska it is! We gingen de grens weer over en na een avondje eekhoorntjes volgen reden we richting Wrangell St-Elias NP, het verlengde van het eerder bezochte Kluane NP in Canada. Wrangell St-Elias NP is het grootste NP van de Verenigde Staten en beslaat maar liefst 13.2 mln hectare!
We starten in het noorden van het park, de 42 mile lange gravel Nabesna Road. De route is erg mooi, geen wildlife maar wel goede hikes. Het mooiste verhaal was toch wel de Stookum Volcano hike, wij dachten voetje intapen, uurtje omhoog, uurtje naar beneden. De eerste 45 minuten liepen we redelijk makkeljik door het bos omhoog, eenmaal boven de boomgrens moesten we een aantal riviertjes over en over wat rotsen klauteren. En nog meer klauteren, en nog meer, waar is het einde van deze hike? Maar ja, wanneer keer je om he? Misschien ben je er bijna! Uiteindelijk kwamen we na 2.5 uur boven. We waren net aan het uitpuffen en onze overwinningsfotos op de top aan het maken van het spectaculaire uitzicht toen het spontaan ging hagelen, heel hard ging hagelen. Op de weg terug was het koud, de rotsten waren spekglad geworden en de rivier stond in no time een stuk hoger. Tel hier een pijnlijk voetje en vermoeidheid bij op en je mist af en toe een steentje. Geloof me, ook in de zomer zijn de rivieren in Alaska goed fris ;) Na 5 uur kwamen we doorweekt, onder de modder en met ijsvoetjes beneden, fysiek gezien was dit een redelijk slechte call maar wat was het mooi boven zeg!
We reden het park uit om een paar uur verderop er weer in te rijden bij de zuid ingang, de 60 mile lange gravel McCarthy Road. Aan deze kant heb je pas echt door hoe inmens groot het park is. In tegenstelling tot de Nabesna Road, waar je veel tussen de bomen rijdt, rijdt je hier het eerste stuk helemaal open. Enorme bergwanden, kolkende rivieren, blauwe meren en een goed uitizicht op de Wrangell Mountains, wat een oneindige hoeveelheid ongerepte natuur hier! Aan het einde van de weg moet je de laatste 5 mile met een shuttle busje verder naar Kennecott, een klein spooky vervallen oud mijnstadje uit de gold rush tijd. Wij liepen hier de hike naar de Root Glacier, gave hike. Wederom veranderde de blauwe lucht in no time in een keiharde hagelbui, ik ben niet meer in de illusie na deze trip dat al mijn kleding echt waterdicht is ;)
Vandaag moesten we kilometers maken, we zaten inmiddels aardig uit de richting door onze detour naar Alaska dus even een dagje terug rijden richting Canada. Het was de eerste dag zonder regen en volop in de zon, de route was prachtig. En of dat nog niet genoeg was werden we aangenaam verrast door onze eerste Moose! Mama moose, was gewoon lekker aan het chillen in een meertje langs de weg!
X Daan
-
18 Augustus 2016 - 19:52
Marjon:
Klinkt weer super!! (Op de hahelbuien na dan -
18 Augustus 2016 - 21:19
Ellen :
Prachtige foto's en weer een spannend avontuur. Geniet ze. -
18 Augustus 2016 - 21:59
Judith:
Leuk om jullie reisverslag te lezen.
De foto's en jullie ervaringen zijn herkenbaar, omdat Harry en ik ook net terug zijn uit Canada.
Geniet nog maar even een paar dagen in de overweldigende natuur van dit prachtige land.
Een zonnige groet uit Nederland van Judith.
-
19 Augustus 2016 - 10:33
Harry:
Dat gebrek aan viewpoints/stopmogelijkheden langs de mooie wegen viel mij ook op in Canada. Mooie herinneringen dus goed opslaan in je hoofd! Veel plezier verder. -
19 Augustus 2016 - 11:28
Marianne:
Wat een jaloersmakende reis!! -
19 Augustus 2016 - 14:40
Govert:
Grandioos, groots en gaaf landschap. Hou je ogen open en geniet! -
20 Augustus 2016 - 11:33
Adri En Jos:
Wat een gave reis is dit weer geworden !!! -
21 Augustus 2016 - 10:17
Gwen:
Wow Daan, geweldige reis, lees nu al je verslagen achter elkaar! Mooi geschreven❤️ En hele mooie fotos. Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
