Namibië: Deel 2

Hi all,

Swakopmund is een rare plek. Het is niet alleen Duitser dan Afrikaans maar het was er ook in één klap koud. Omdat de koude Atlantische Oceaan hier direct over gaat in de warme woestijn is de hele kustlijn één grote mistbank. Maar we kwamen hier dan ook niet voor het stadje maar om te meeten met Nick zn broer (Rob) en zn vrouw (Tracy). Zij kwamen over vanuit Johannesburg, Zuid-Afrika, dat is ten slotte ‘in de buurt’! We hebben hier een paar dagen gezellig met hen bijgepraat, veel gegeten en gedronken en met quads door de woestijn gecrost! En geloof me het zijn geen lullige duintjes hier ;)

Zaterdag vervolgde wij onze roadtrip en zaten in no time weer in de 40 graden. We reden nu naar het Zuiden, naar de Sossusvlei. Deze enorme rode duinen waren het eerste wat ik ooit van Namibië heb gezien en waardoor dit land op onze bucketlist is gekomen. We sliepen op een basic campingplek in het park zodat we voor zonsondergang al mochten gaan rijden. De campingplek was een drama, het zag er na zonsondergang zwart van de rupsen. Opzich doen die natuurlijk niemand kwaad maar als je 's avonds rustig probeert te koken of 's ochtends om half 5 in het pikkedonker je klaar wilt maken voor vertrek is het niet ideaal dat ze met zn allen over je voeten en spullen lopen ;)

Maar het mocht de pret niet drukken want wij klommen nog voor zonsopgang een grote rode duin op, gingen met onze billen in het zand zitten en keken samen hoe de zon op kwam. We reden verder het park in en werden omringt door deze grote rode duinen, wat een mooie plek. Waar ik erg naar uit keek was de dodevlei, dode zwarte bomen afgezet tegen de witte droge grond, de knalrode duinen en de blauwe lucht, wat een bijzondere plek! Dit was helaas wel ook de eerste plek die echt toeristisch was, tourbussen vol luide Duitsers.

Vanwege de rupsen besloten we die nacht net buiten het park te slapen, alleen bleek dit ook een drama te worden. Die nacht kwam er namelijk een enorme storm op, alleen in tegenstelling tot de vorige keer bij Brandberg konden we nu niet verplaatsen. De tent klapperde keihard, de auto bewoog, de hele nacht hebben we klaar wakker in het pikkedonker gelegen hopend dat de tent het ging houden. Toen het licht werd was de wind nog niet gaan liggen en vroegen we ons af waarom we de omringende bergen niet goed meer zagen, is het nou bewolking? Is het mist? Het komt geloof ik hier heen? Zandstorm! We zagen geen hand voor ogen meer, zand óveral. En probeer dan maar eens je tent in te klappen en je spullen in te pakken. Heftig.

We reden door en gelukkig was het verderop kalmer, konden we even bijkomen en rustig ontbijten. De route vanaf hier verder naar het zuiden was echt prachtig, zoveel kleuren, de ruige bergen, de struisvogels, de gemsbokken en echt helemaal niemand te bekennen. Wat een land is dit! We overnachten bij het dorpje Aus omdat we hier een aantal hikes wilden doen. Helaas was het die nacht weer raak, een enorme storm alleen nu met regen. En onze tent bleek niet waterproof. De volgende morgen bleek dat een ander stel hun tent was verloren, en je ligt op het dak van de auto he! Tot aan dat moment stelde we onszelf steeds gerust met het idee dat de tent het vást wel zou houden, weer een illusie armer ;)

In de ochtend was het echter weer strakblauw en de hike was super, zo’n ongelooflijk uitgestrekt gebied, de adelaars in de lucht, de bavianen op de rosten, top! Een paar dagen ervoor had ik als verrassing voor Nick zn verjaardag hier een prachtige chalet geboekt en die kwam na deze slapeloze nachten perfect uit. Prachtig huisje, gemaakt in de rotsen, wijntje op de veranda, ongekend uitzicht, een bizarre sterrenhemel en bijgeslapen in een heerlijk bed. De volgende ochtend werden we wel in ons huisje gegijzeld door bavianen ;)

Onze laatste stop was de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de langste canyon ter wereld. Nou zijn we bij de Amerikaanse versie ook geweest, net zoals 5 miljoen andere toeristen per jaar, en bij deze was bijna niemand! En het is echt een prachtplek! Inmiddels zaten we praktisch op de Zuid-Afrikaanse grens en moesten we een enorm eind terug rijden. We hebben op de terugweg nog een laatste nachtje op een camping geslapen waar ze cheeta’s opvingen en we zijn nu inmidels terug in de hoofdstad Windhoek.

Namibië is echt een geweldig land, de leegte en pracht van dit land is onbeschrijfelijke en uniek. We zijn ontzetten blij dat we deze reis hebben kunnen maken en het was allemaal boven verwachting. Alleen die rooftoptent .... tja die is niet voor herhaling vatbaar haha. Vanavond vliegen we terug naar huis en zondagochtend zijn we weer op Schiphol. En dan moeten we denk ik een weekje bijslapen ;)

Tot snel,
X Nick & Daan