Namibië: Deel 1
Blijf op de hoogte en volg Danielle
03 Oktober 2018 | Namibië, Swakopmund
Hi all,
11 maanden na onze wereldreis was het (eindelijk!) weer tijd voor een groots avontuur: Namibië! We zijn er pas 1.5 week maar wat is deze reis nu al vér boven verwachting zeg!
Vanuit Amsterdam vlogen we, met een tussenstop in Luanda (Angola) naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Hier halen we bij aankomst onze 4x4 op en we proberen na de lange reis onze aandacht te houden bij de lange uitleg over alle ins en outs van dit monster. We gaan er maar vanuit dat het goed komt ;)
We laden ons nieuwe huis vol met benzine, eten en heel veel water en rijden via de enige snelweg naar het noorden. Al snel merken we hoe leeg dit land is, zelfs op de snelweg rijden maar een handje vol auto's en er is echt niks in de omgeving.
Na een paar uur komen we aan bij het Waterberg Plateau Park, prachtig! Het Plateau is maar liefst 50 bij 16km en 150m hoog. Hier kamperen wij ons eerste nachtje, een bizarre sterrenhemel, een kampvuurtje, een wijntje en onze daktent, heerlijk! De volgende morgen klauteren we in de vroege hitte naar de top, wow wat een uitzicht!
We rijden door op weg naar hét wildlife park van Namibië en misschien wel van heel Afrika: Etosha. Hoe moet ik deze plek omschrijven? Echt ongekend! Het park is maar liefst 20.000 km2 en wij sliepen hier 5 nachten verspreid over 3 campgrounds. We stonden voor zonsopgang op (lees 5:30) en reden dan de hele dag door het park. We zagen neushoorns, leeuwen, zebra’s, olifanten, giraffen, vossen, bavianen, hyena’s, wrattenzwijnen, impala’s, steenbokken, gemsbokken, springbokken, hartebeesten, kudu’s, wildenbeesten, elanden, dassen, eekhoorns en enorm veel soorten vogels. En niet één, niet tien, nee honderden en honderden! Soms allemaal door elkaar, je wist gewoon niet waar je moest kijken. Wat een ervaring. We zagen een stoet van 30 olifanten vanuit onze tent, er liep een leeuwin op nog geen meter van onze auto, we zagen een vos een steenbok grijpen en nog zó veel meer. Dat dit soort plekken bestaan én dat je daar als mens heen kan ... is toch prachtig ...
Na Etosha reden we door naar Damaraland een prachtig gebied bestaande uit woestijn en rode rotsen. Het deed ons enorm denken aan de Australische Outback. Alleen liepen hier geen aborriginals maar vrouwen in niets meer dan een primitief rokje. Wel echt heftig hoe die mensen hier wonen, je kunt het amper huisjes noemen, geen stromend water, geen electriciteit, rij je dan in je enorme 4x4. De veiligheid is hier niet super, we hebben wel wat vervelende verhalen gehoord dus we zijn overal super alert. Soms gebaarde iemand of je wilde stoppen voor water, die we met alle liefde willen geven in deze bloedhitte, maar we willen ook niet die naïevelig zijn die is gestopt en vervolgens al zijn spullen kwijt is. Moeilijk.
In Damaraland hebben we gekampeerd bij de Brandberg en bij Spitzkoppe. Beide onbeschrijfelijk mooie plekken en daar sta je dan alleen onder die schitterende sterrenhemel! Bij Brandberg zijn we op een gegeven moment aan het koken, en het is donker, pikkedonker. Alleen het licht van ons kampvuur. Komen er uit het niets 2 lokale jongens aangelopen en die spreken Nick aan. Opeens zie ik dat er nog 8 mensen in het donker achter de jeep staan. Ik schik me dood, schiet naar de 4x4, pak de sleutels en doe snel alles op slot. Ze vertelden dat ze in het dorp er naast woonden en of ze een liedje voor ons mochten zingen. Uhh ja? Daar stonden dan 5 mannen, 5 vrouwen te dansen, te zingen, bij ons kampvuurtje, onder die sterrenhemel midden in Nambië, echt zo indrukwekkend! Maar toch blijf je tussendoor denken, dit is toch geen afleidingsmaneuvre he, zou er nog een 11e persoon bij onze auto bezig zijn? Toen ze weg waren begon het te waaien, zoals elke avond. Echter was dit echt hárd. Ging onze tent dit wel houden? Ik ga er nu niet in liggen! Het wind gierden en onze spullen vlogen alle kanten op. En als er plekken waren die tot op heden nog niet waren ingestoft dan was het nu wel gebeurd. Ik vond het verre van relax zo in het pikkedonker. Dus we hebben ons boeltje gepakt en de auto zo goed en zo kwaad een stuk verder op beschut tussen de bomen gezet. En dan gaat de wind liggen, val je in slaap en wordt je wakker met een prachtige zonsopgang ... zucht.
Vandaag zijn we naar het Cape Cross Seal Reserve gereden, hier vind je 100.000 zeehonden bij elkaar! Super indrukwekkend, alleen die lucht ... damn! Het is eigenlijk gewoon bijna niet te doen.
Eerlijk is eerlijk, deze reis is zwaar, het is elke dag bijna 40 graden, en omdat we kamperen hebben we nooit ergens schaduw of laat staan airco. Slapen op het dak in de tent is niet comfortabel en het stof zit echt óveral. We zijn kapot! Daarom zijn we ook stiekem wel even blij dat we de komende dagen in een apartementje in Swakopmund zitten. Iets minder avontuur maar even lekker opladen en Nick zijn verjaardag vieren met Rob & Tracy die morgen over komen uit Zuid-Afrika!
X Nick & Daan
11 maanden na onze wereldreis was het (eindelijk!) weer tijd voor een groots avontuur: Namibië! We zijn er pas 1.5 week maar wat is deze reis nu al vér boven verwachting zeg!
Vanuit Amsterdam vlogen we, met een tussenstop in Luanda (Angola) naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Hier halen we bij aankomst onze 4x4 op en we proberen na de lange reis onze aandacht te houden bij de lange uitleg over alle ins en outs van dit monster. We gaan er maar vanuit dat het goed komt ;)
We laden ons nieuwe huis vol met benzine, eten en heel veel water en rijden via de enige snelweg naar het noorden. Al snel merken we hoe leeg dit land is, zelfs op de snelweg rijden maar een handje vol auto's en er is echt niks in de omgeving.
Na een paar uur komen we aan bij het Waterberg Plateau Park, prachtig! Het Plateau is maar liefst 50 bij 16km en 150m hoog. Hier kamperen wij ons eerste nachtje, een bizarre sterrenhemel, een kampvuurtje, een wijntje en onze daktent, heerlijk! De volgende morgen klauteren we in de vroege hitte naar de top, wow wat een uitzicht!
We rijden door op weg naar hét wildlife park van Namibië en misschien wel van heel Afrika: Etosha. Hoe moet ik deze plek omschrijven? Echt ongekend! Het park is maar liefst 20.000 km2 en wij sliepen hier 5 nachten verspreid over 3 campgrounds. We stonden voor zonsopgang op (lees 5:30) en reden dan de hele dag door het park. We zagen neushoorns, leeuwen, zebra’s, olifanten, giraffen, vossen, bavianen, hyena’s, wrattenzwijnen, impala’s, steenbokken, gemsbokken, springbokken, hartebeesten, kudu’s, wildenbeesten, elanden, dassen, eekhoorns en enorm veel soorten vogels. En niet één, niet tien, nee honderden en honderden! Soms allemaal door elkaar, je wist gewoon niet waar je moest kijken. Wat een ervaring. We zagen een stoet van 30 olifanten vanuit onze tent, er liep een leeuwin op nog geen meter van onze auto, we zagen een vos een steenbok grijpen en nog zó veel meer. Dat dit soort plekken bestaan én dat je daar als mens heen kan ... is toch prachtig ...
Na Etosha reden we door naar Damaraland een prachtig gebied bestaande uit woestijn en rode rotsen. Het deed ons enorm denken aan de Australische Outback. Alleen liepen hier geen aborriginals maar vrouwen in niets meer dan een primitief rokje. Wel echt heftig hoe die mensen hier wonen, je kunt het amper huisjes noemen, geen stromend water, geen electriciteit, rij je dan in je enorme 4x4. De veiligheid is hier niet super, we hebben wel wat vervelende verhalen gehoord dus we zijn overal super alert. Soms gebaarde iemand of je wilde stoppen voor water, die we met alle liefde willen geven in deze bloedhitte, maar we willen ook niet die naïevelig zijn die is gestopt en vervolgens al zijn spullen kwijt is. Moeilijk.
In Damaraland hebben we gekampeerd bij de Brandberg en bij Spitzkoppe. Beide onbeschrijfelijk mooie plekken en daar sta je dan alleen onder die schitterende sterrenhemel! Bij Brandberg zijn we op een gegeven moment aan het koken, en het is donker, pikkedonker. Alleen het licht van ons kampvuur. Komen er uit het niets 2 lokale jongens aangelopen en die spreken Nick aan. Opeens zie ik dat er nog 8 mensen in het donker achter de jeep staan. Ik schik me dood, schiet naar de 4x4, pak de sleutels en doe snel alles op slot. Ze vertelden dat ze in het dorp er naast woonden en of ze een liedje voor ons mochten zingen. Uhh ja? Daar stonden dan 5 mannen, 5 vrouwen te dansen, te zingen, bij ons kampvuurtje, onder die sterrenhemel midden in Nambië, echt zo indrukwekkend! Maar toch blijf je tussendoor denken, dit is toch geen afleidingsmaneuvre he, zou er nog een 11e persoon bij onze auto bezig zijn? Toen ze weg waren begon het te waaien, zoals elke avond. Echter was dit echt hárd. Ging onze tent dit wel houden? Ik ga er nu niet in liggen! Het wind gierden en onze spullen vlogen alle kanten op. En als er plekken waren die tot op heden nog niet waren ingestoft dan was het nu wel gebeurd. Ik vond het verre van relax zo in het pikkedonker. Dus we hebben ons boeltje gepakt en de auto zo goed en zo kwaad een stuk verder op beschut tussen de bomen gezet. En dan gaat de wind liggen, val je in slaap en wordt je wakker met een prachtige zonsopgang ... zucht.
Vandaag zijn we naar het Cape Cross Seal Reserve gereden, hier vind je 100.000 zeehonden bij elkaar! Super indrukwekkend, alleen die lucht ... damn! Het is eigenlijk gewoon bijna niet te doen.
Eerlijk is eerlijk, deze reis is zwaar, het is elke dag bijna 40 graden, en omdat we kamperen hebben we nooit ergens schaduw of laat staan airco. Slapen op het dak in de tent is niet comfortabel en het stof zit echt óveral. We zijn kapot! Daarom zijn we ook stiekem wel even blij dat we de komende dagen in een apartementje in Swakopmund zitten. Iets minder avontuur maar even lekker opladen en Nick zijn verjaardag vieren met Rob & Tracy die morgen over komen uit Zuid-Afrika!
X Nick & Daan
-
03 Oktober 2018 - 16:47
Ellen:
Wow spannend verhaal en wat een gave foto's weer. Blijf alert -
03 Oktober 2018 - 18:38
Dad:
Indrukwekkend verhaal. Spannend ook. Veel plezier met de familie! -
03 Oktober 2018 - 18:46
Rita:
We kunnen ons voorstellen dat je je wild schrikt als er ineens locals opduiken in het donker. Helaas is de wereld te verrot om niet te schrikken. Maar hetvkan dus gelukkig ook anders. Weer prachtige dingen die jullie zien. De natuur is toch overweldigend. Geniet! En geniet ook even van de luxe voor een paar dagen.... -
03 Oktober 2018 - 19:27
Dorette Breure:
Lieve Daniëlle, zo indrukwekkend! Ik voel jullie belevenissen. Wohhh zoveel dieren tegelijk....het lijkt wel een soort van afspraak om tegelijk bij jullie te zijn. Geniet! Dank voor het delen. Nu even een bedje in een huisje...ook fijn. Vier samen het leven xxxx -
04 Oktober 2018 - 06:05
Adri En Jos:
Mooi avontuur! Veel plezier met Rob & Tracy. -
04 Oktober 2018 - 08:41
Marianne En Govert:
Een adembenemend Namibia! De uitgestrektheid, de leegte, de kleuren, het wild, de vogels en niet te vergeten de sterren! Zo ontzettend mooi! Slurp het op en hou het vast.
Superreis verder naar het zand van de Sossusvlei.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
