Oahu

Hi,

Eerlijk is eerlijk, het was een harde landing in Nederland. Van een leventje met alle vrijheid en vol avontuur in één klap terug in de wereld van ziekenhuizen, begrafenissen en verdriet. Onbeschrijfelijk hoe veel intense emoties dit direct op riep, mijn god wat miste ik mama door ook maar één voet in het Lange Land ziekenhuis, Vivaldi of een crematorium te zetten. Ondanks alles staan we volledig achter onze beslissing om naar huis te zijn gegaan, het was voor ons erg belangrijk om bij de familie te zijn op mijn oma’s begrafenis en om bij Nick zijn oma langs te kunnen, met wie het nu naar omstandigheden redelijk goed gaat.

Ondanks dat we 8 maanden geweldige avonturen hadden beleefd voelden het nog niet echt af. Vlak voordat we naar huis gingen hadden we besloten om via Japan naar Hawaii te gaan. Nederland bleek een opvallend duur land haha dus Japan is helaas voor deze reis gesneuveld en beland op de bucketlist voor later. Ik had eigenlijk nog nooit aan Hawaii gedacht omdat dit in mijn hoofd een pure stand bestemming was, maar toen Nick een tijdje terug met rode oortjes een blog las met de meest prachtige plaatjes en riep ‘Daan, we moeten naar Hawaii!’ was het besloten, Hawaii it is!

Vanaf Japan is Hawaii wel te doen, maar vanaf Nederland is het ver, echt vér. Na een reis van 24 uur waarin we geen oog dicht hebben gedaan kwamen we met 12 uur tijdsverschil aan op hoofdeiland Oahu. Op Oahu wonen maar liefst 1 miljoen mensen, 75% van de totale bevolking op Hawaii. Honolulu met het wereldberoemde strand van Waikiki is eigenlijk een onbeschrijfelijk rare plek. Je moet voor de gein Hawaii eens opzoeken op goole maps, Hawaii ligt maar liefst 4000 km van het vaste land van Amerika, 4000km! Het is hiermee de meest afgelegen eilandengroep ter wereld. Máár het is ook Amerika en dat is toch echt het enige wat je ziet bij aankomst in Honolulu, enorme hoogbouw, shoppingmalls, Pizza Hut, McDonalds en KFC. En het is zó druk, het straatbeeld is een mix van dikke oudere Amerikanen, Aziaten (vooral Japanners en Chinezen) maar ook dure auto’s met neptieten achter het stuur en heel veel daklozen en drugsverslaafden. Wie nou toerist is en wie local is moeilijk te zeggen want ik heb mij laten vertellen dat slechts 10% nog maar echt Polynesisch Hawïaans is en maar liefst 40% van de locals is Aziatisch.

In een poging om onze jetlag kwijt te raken zijn we naar de top van Diamond Head gelopen met een indrukwekkend uitzicht over Waikiki en Honolulu. De dag erna hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. De eerste stop was Pearl Harbour, als je wilt kun je hier een hele dag vullen maar vanwege de strenge veiligheidseisen kon je bijna niet zelf rondlopen dus wij hebben er een flitsbezoekje van gemaakt. We reden door naar een koffie farm in het binnenland waar Nick mij in de plantages liet zien hoe een koffieboon eruit zag en hij koffie kon proeven (doe mij maar wijnvelden haha!). De noordkust staat bekend om de ‘monster waves’. Een taxi chauffeur vertelde ons dat er afgelopen januari golven waren van 55ft, dat is 17 meter hoog! Dat is gewoon angstaanjagend, en dan gaan mensen surfen he, wat een die hards. Nu, in de zomer, was het water rustig en kun je het je eigenlijk niet voorstellen. Nog steeds leuk, gezellig surfdorpjes vol met foodtrucks waar ze poké bowls, verse garnalen en heerlijk sapjes verkochten. De oostkust lijkt wel een andere wereld in vergelijking met Waikiki. Er past nog net een weg en een aantal huisjes tussen de pacific aan de ene kant en de groene weelderige bergen aan de andere kant, echt prachtig! Ook heb je hier veel meer het gevoel dat je in Polynesië bent in plaats van in Amerika. We hebben hier ook echt super lekkere ‘Laulau’ gegeten. Met een beetje mazzel wordt dit de nieuwe trend op de Nederlands foodtruck festivals na de nu zo bekende Poké bowl. Terug bij de zuidkust hebben we nog een korte hike gedaan naar een afgelegen vuurtoren. We waren nog net op tijd terug in Waikiki voor zonsondergang.

Zoals verwacht vonden we Oahu (veel) te druk en toeristisch, daarom zijn we vanmorgen gelijk door gevlogen naar het eiland Kauai, ‘the Garden Isle’. Hier begint voor ons de échte reis en we staan echt letterlijk te trappelen om dit eiland te gaan verkennen!

X Nick & Daan