Torres del Paine
Blijf op de hoogte en volg Danielle
27 Februari 2017 | Argentinië, El Calafate
Hi all,
Roadtrip!! We hebben onze Wicked inmiddels in ons bezit en we rijden heerlijk als echte hippies rond in onze ‘sunset van’. Ons busje zorgt voor veel aanspraak, mensen willen kijken en zelfs foto’s maken haha. Het is geen luxe, zo hebben we bijvoorbeeld geen koelkast of elektriciteitskabel en kun je er net rechtop in zitten en dus zeker niet in staan. Máár de vrijheid die we hebben om te gaan en slapen waar en wanneer we willen is super! Misschien is het deze, laten we het noemen, ‘basic’ uitstraling wat er tot nu toe voor heeft gezorgd dat we al van verschillende mensen broodjes en koekjes hebben gekregen haha.
Vanuit Puerto Natales reden we naar Torres del Paine, hét national park van Chile en Patagonië. De bekendste hike hier is de ‘W’ een 4-5 daagse trek die wij besloten hebben om niet te doen. Je moest deze trek namelijk ruim van te voren reserveren in verband met het beperkte aantal slaapplekken onderweg en wij wilden toch graag de vrijheid houden om wat te schuiven op basis van het wisselvallige weer en eventuele pijnlijke knieën, ruggen en achillespezen.
Op woensdag reden we het park in, een ongekend mooie dag was de voorspelling en een ongekend mooie dag hebben we gekregen! In een park waar in de zomer wolken, harde wind en regen de standaard zijn maken op een strakblauwe dag als deze zelfs de tourguides foto’s! We begonnen bij Pehoe Lake en liepen hier de berg op naar de Condor lookout met uitzichten over het ongekend blauw meer met de prachtige besneeuwde toppen op de achtergrond. Na een stop bij 2 watervallen zijn we ook nog naar de Cuernos Lookout gelopen, wederom prachtig. Je keek over Nordernskjold Lake naar de Cuernos del Paine (2600m). Ongekend prachtig, anders kan ik het gewoon niet omschrijven!
In de nacht ging het helemaal los, alle regen die was opgespaard kwam met een noodgang naar beneden. Ook de volgende ochtend regende het nog en de lucht was het goed grijs. Maar wij zijn voorbereid dus in regenjas en regenbroek gingen we toch aan de wandel, heel toepasselijk, bij Lake Grey. De gletsjer was nét te ver om goed te zien met deze hoeveelheid wolken maar het was wel leuk om de enorme blokken ijs in het water te zien drijven. In de middag starten we de hike naar de Ferrier Lookout, er stond op het bordje ‘alta’, dat woord hadden we niet geleerd bij onze Spaans cursus, maar dat blijkt dus ‘steil’ te betekenen ... dat weten we nu. In de regen, op een modderpad, 2 uur omhoog klimmen, ja dat is lachen. Dat zijn van die moment waarop je jezelf hardop afvraagt wáárom je jezelf altijd zo moet pushen en wáárom je niet gewoon net als die andere mensen rustig op het bootje op het meer zit? Maar het antwoord is zo simpel, want als je boven bent is het uitzicht wederom prachtig! En weet je dat je dit doet omdat je je dan ‘alive’ voelt, dat dit de reden is waarom je op wereldreis bent gegaan, omdat dit die geluksmomentjes zijn die zo ontzettend moeilijk te vinden waren het afgelopen jaar. En dan ben je zo dankbaar dat je gezond genoeg ben om dit allemaal te kunnen doen. (Amen!)
Na een avond met zo’n harde wind dat ik dacht dat we het dak van de Wicked zouden verliezen ontstond de perfecte sterrenhemel en een helder blauwe nieuwe dag. We moesten een beetje ‘herstellen’ want ik was de dag ervoor letterlijk een paar keer tegen de vlakte geblazen door de wind en we waren allebei een keer uitgegleden op de weg naar beneden. Onze dag bestond daarom onder andere uit ontbijten in het zonnetje aan een perfect blauw meer, lunchen bij een waterval en genieten van honderden guanaco’s die we tegen kamen in het noorden van het park. Echt een rotdag dus ;)
Zoals gezegd hebben we er voor gekozen om de W niet te lopen, maar het eerste stuk van de W gaat naar dé Torres del Paine (2850m) en je kunt op één dag heen en weer lopen, dus dat zijn we gaan doen. We sliepen aan de basis van de hike zodat we voor de (tour)bussen konden starten. We hadden veel mensen gesproken over de zwaarte van de hike, maar we vonden het eigenlijk goed te doen. Alleen de achtste en laatste kilometer was een aardige klim, 300 hoogte meters klauteren over rotsblokken. Eenmaal boven heb je een stoer uitzicht over de 3 iconische torens van het park, in ons geval vol in de ijzige wind en regen, máár we stonden er maar mooi! En toen konden we voldaan weer 4 uur dezelfde weg terug naar beneden lopen. We heel blij dat we op deze manier het park hebben bezocht want door de hele hype rondom de W was deze hike enorm druk terwijl we op de andere plekken in het park alles voor onszelf hadden.
Al met al een erg geslaagd begin van onze roadtrip dus! Na een paar honderd kilometer rijden zijn we nu weer terug in Argentinië, tijd om de Wicked weer te bevoorraden met eten, drinken en benzine en om te douchen! Zei ik al douchen?!
X Nick en Daan
Roadtrip!! We hebben onze Wicked inmiddels in ons bezit en we rijden heerlijk als echte hippies rond in onze ‘sunset van’. Ons busje zorgt voor veel aanspraak, mensen willen kijken en zelfs foto’s maken haha. Het is geen luxe, zo hebben we bijvoorbeeld geen koelkast of elektriciteitskabel en kun je er net rechtop in zitten en dus zeker niet in staan. Máár de vrijheid die we hebben om te gaan en slapen waar en wanneer we willen is super! Misschien is het deze, laten we het noemen, ‘basic’ uitstraling wat er tot nu toe voor heeft gezorgd dat we al van verschillende mensen broodjes en koekjes hebben gekregen haha.
Vanuit Puerto Natales reden we naar Torres del Paine, hét national park van Chile en Patagonië. De bekendste hike hier is de ‘W’ een 4-5 daagse trek die wij besloten hebben om niet te doen. Je moest deze trek namelijk ruim van te voren reserveren in verband met het beperkte aantal slaapplekken onderweg en wij wilden toch graag de vrijheid houden om wat te schuiven op basis van het wisselvallige weer en eventuele pijnlijke knieën, ruggen en achillespezen.
Op woensdag reden we het park in, een ongekend mooie dag was de voorspelling en een ongekend mooie dag hebben we gekregen! In een park waar in de zomer wolken, harde wind en regen de standaard zijn maken op een strakblauwe dag als deze zelfs de tourguides foto’s! We begonnen bij Pehoe Lake en liepen hier de berg op naar de Condor lookout met uitzichten over het ongekend blauw meer met de prachtige besneeuwde toppen op de achtergrond. Na een stop bij 2 watervallen zijn we ook nog naar de Cuernos Lookout gelopen, wederom prachtig. Je keek over Nordernskjold Lake naar de Cuernos del Paine (2600m). Ongekend prachtig, anders kan ik het gewoon niet omschrijven!
In de nacht ging het helemaal los, alle regen die was opgespaard kwam met een noodgang naar beneden. Ook de volgende ochtend regende het nog en de lucht was het goed grijs. Maar wij zijn voorbereid dus in regenjas en regenbroek gingen we toch aan de wandel, heel toepasselijk, bij Lake Grey. De gletsjer was nét te ver om goed te zien met deze hoeveelheid wolken maar het was wel leuk om de enorme blokken ijs in het water te zien drijven. In de middag starten we de hike naar de Ferrier Lookout, er stond op het bordje ‘alta’, dat woord hadden we niet geleerd bij onze Spaans cursus, maar dat blijkt dus ‘steil’ te betekenen ... dat weten we nu. In de regen, op een modderpad, 2 uur omhoog klimmen, ja dat is lachen. Dat zijn van die moment waarop je jezelf hardop afvraagt wáárom je jezelf altijd zo moet pushen en wáárom je niet gewoon net als die andere mensen rustig op het bootje op het meer zit? Maar het antwoord is zo simpel, want als je boven bent is het uitzicht wederom prachtig! En weet je dat je dit doet omdat je je dan ‘alive’ voelt, dat dit de reden is waarom je op wereldreis bent gegaan, omdat dit die geluksmomentjes zijn die zo ontzettend moeilijk te vinden waren het afgelopen jaar. En dan ben je zo dankbaar dat je gezond genoeg ben om dit allemaal te kunnen doen. (Amen!)
Na een avond met zo’n harde wind dat ik dacht dat we het dak van de Wicked zouden verliezen ontstond de perfecte sterrenhemel en een helder blauwe nieuwe dag. We moesten een beetje ‘herstellen’ want ik was de dag ervoor letterlijk een paar keer tegen de vlakte geblazen door de wind en we waren allebei een keer uitgegleden op de weg naar beneden. Onze dag bestond daarom onder andere uit ontbijten in het zonnetje aan een perfect blauw meer, lunchen bij een waterval en genieten van honderden guanaco’s die we tegen kamen in het noorden van het park. Echt een rotdag dus ;)
Zoals gezegd hebben we er voor gekozen om de W niet te lopen, maar het eerste stuk van de W gaat naar dé Torres del Paine (2850m) en je kunt op één dag heen en weer lopen, dus dat zijn we gaan doen. We sliepen aan de basis van de hike zodat we voor de (tour)bussen konden starten. We hadden veel mensen gesproken over de zwaarte van de hike, maar we vonden het eigenlijk goed te doen. Alleen de achtste en laatste kilometer was een aardige klim, 300 hoogte meters klauteren over rotsblokken. Eenmaal boven heb je een stoer uitzicht over de 3 iconische torens van het park, in ons geval vol in de ijzige wind en regen, máár we stonden er maar mooi! En toen konden we voldaan weer 4 uur dezelfde weg terug naar beneden lopen. We heel blij dat we op deze manier het park hebben bezocht want door de hele hype rondom de W was deze hike enorm druk terwijl we op de andere plekken in het park alles voor onszelf hadden.
Al met al een erg geslaagd begin van onze roadtrip dus! Na een paar honderd kilometer rijden zijn we nu weer terug in Argentinië, tijd om de Wicked weer te bevoorraden met eten, drinken en benzine en om te douchen! Zei ik al douchen?!
X Nick en Daan
-
27 Februari 2017 - 14:50
Govert:
Wat een gave bergen zijn het daar. Prachtig mooie van ook! -
27 Februari 2017 - 15:08
Josée:
Wow, prachtig!! En geweldig, die Wicked... :-) -
27 Februari 2017 - 18:20
Dad:
"In 1985, a tourist started a fire that burned about 150 km2 (58 sq mi) of the park.
In February 2005, an accidental fire started by a Czech backpacker destroyed 155 km2(60 sq mi) of the park.
In late December 2011 through January 2012, a fire started by an Israeli backpacker burned about 176 km2 (68 sq mi) of the reserve."
Tijd om de Nederlandse bacpackers op de kaart te zetten? ;-)
-
27 Februari 2017 - 22:11
Ellen :
Optimale vrijheid en het pure genieten in de fleurige wicket -
28 Februari 2017 - 07:40
Adri En Jos:
Mooi verslag met fraaie fotos. Fijn dat jullie er zo van genieten! Die Van is wel heel gaaf! -
28 Februari 2017 - 13:02
Elvera:
Zo he ziet er echt prachtig uit!! :)
-
28 Februari 2017 - 21:04
Rob En Rita:
Je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat zeg... Geweldig mooi. En die van! Rob denkt met weemoed terug aan de sixties. -
01 Maart 2017 - 12:50
Marjon:
Prachtig!
-
08 Maart 2017 - 14:51
Anne:
Ziet er heel mooi uit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
