Ruta 40

¡Hola!

De Ruta 40 in Argentijns Patagonië is wat de Route 66 is in Amerika, een icoon, legendarisch. Deze eindeloze weg door de uitgestrekte steppe is ruig en lijkt soms eindeloos. Je moet zo veel mogelijk zelf bij je hebben want (vers) eten en drinken onderweg is heel beperkt en benzine stations zijn soms dagen leeg. Je ziet hier meer guanaco’s en nandu’s dan mensen en de wind is hier nóg harder. Als je stopt en je de deur opent hoop je dat je het handvat stevig genoeg vast hebt en dat je dit niet per ongeluk tegelijk doet want dan ligt de gehele inhoud van de Wicked meters verderop buiten ;)

Maar eerst, de Perito Moreno gletsjer, een 80km detour vanuit El Calafate. Met 70m hoog en 5km breed, enorm en echt heel indrukwekkend! Omdat de gletsjer continu in beweging is breken er soms stukken af en wij hadden de mazzel dat er een enorm stuk over de gehele 70m los kwam en met een oorverdovend kabaal naar beneden kwam, echt heel gaaf om te zien!

Vanuit Calafate reden we verder naar het noorden over de Ruta 40 naar El Chaltén, ‘hiking capital of Argentina’. We zijn hier een paar dagen gebleven en hebben vooral veel gelopen. De langste hike die we hebben gedaan was de 21km heen en weer naar Cerro Fitzroy (3375m). De weersvoorspelling was goed en we begonnen ook in het zonnetje. Helaas zegt dit weinig in Patagonië, dus na 2km liepen we in de wind en de regen en dat is de volledige hike zo gebleven, op de top was het zelfs sneeuw. Het uitzicht was beperkt en was het ook erg koud, ondanks de dubbele laag merinowol, maar toch was het wel vet!

Een andere volledige dag hike was de 18km heen en weer naar Cerro Torre (3128m). Dit was de vierde dag dat we in El Chaltén waren en ook de eerste ochtend dat de pieken zichtbaar waren, wat prachtig. Een mooie dag, helder en zelfs een gammel zonnetje. De lagoon aan het einde was minder felblauw dan bij Fitroy maar de pieken waren zichtbaar, super! En het was ook de eerste keer dat we aan het einde van de klim even konden gaan zitten, lunchen en van het uitzicht genieten in plaats van snel weer terug vanwege de kou en de regen haha.

Deze eerste 2 weken in de Wicked zijn heel koud, vooral 'snachts. Om een beeld te geven, ik sliep de laatste dagen in merinowollen thermo sokken, legging en lange mouwen met daarover heen een trainingsbroek, trui en winterjas en lag vervolgens in mijn dichtgeknoopte mummy slaapzak. En nog steeds koud. Nick was inmiddels strontverkouden en ik had koorts en een serieus probleem met mijn evenwicht. Tijd om noorderlijker te gaan, tijd voor iets betere omstandigheden. In één dag tijd reden we 575km naar het noorden over de Ruta 40. 10 uur lang en kwamen echt bijna niemand meer tegen, alleen een paar vrachtwagens en als die passeerden dan vloog je bijna van de weg door de dubbele wind.

Vanaf Perito Moreno (deze keer het dorpje, niet de gletsjer) reden we verder langs het prachtig blauwe Lago Buenos Aires naar de grens met Chile. Na een grondige check van onze Wicked en wederom heel wat stempels en papieren zijn we nu weer terug in Chile voor deel 2 van Patagonië, het noorden!

X Nick & Daan