Lagos, lagos, lagos!

¡Hola!

Net over de grens in Argentinië ligt Parque Nacional Los Alerces, officieel nog Patagonië maar gevoelsmatig echt al een hele andere wereld. Het weer is hier rustiger en de bergen zijn gemiddeld nog ‘maar’ zo’n 2000m met alleen op de hoogste toppen nog sneeuw. Het park is prachtig, verschillende felblauwe meren, groene bossen en het was heerlijk eindelijk weer es in het zonnetje.

We reden door naar hippie dorpje El Bolson. Na een aantal korte hikes in Los Alerces durfde ik het wel aan om weer wat langer te gaan, we hadden alleen wat moeite om goede informatie over de trails te vinden. We hadden begrepen dat de hike naar Cajon Azul de beste in de omgeving was en goed te doen. Beginnersfoutje, als een local zegt ‘goed te doen’ dan is dit gebaseerd op een andere definitie dan die van ons, wonend in een vlak landje. Ok, we hebben ze zeker zwaarder gehad maar er was serieus geen meter vlak in de 18 kilometer die volgden! Het laatste stuk leek met mijn huidige evenwichtsprobleempje ook echt fysiek onmogelijk, een steile klim over rotsen en gammele boomstambruggetjes hoog boven een enorme afgrond, ik wist gewoon niet meer wat boven en onder was, ja dat was relax. Veel nerveuser dan dit heb ik Nick niet vaak gezien denk ik ;) Conclusie: nog niet fit genoeg voor deze afstanden.

We reden door naar Bariloche, hét centrum van het merendistrict. Dit zou één van de mooiste regio’s van Argentinië (sommige zeggen zelfs de wereld) moeten zijn dus de verwachtingen lagen hoog. Maar man man man, wat een ongelooflijk belachelijk mooi gebied is dit zeg! We begonnen met ‘Circuito Chico’ een 27km rondje wat je kunt rijden vlakbij Bariloche met verschillende korte steile hikes aan de route die ongekend mooie uitzichten gaven over de omringende felblauwe meren en groene omgeving, echt wauw!

Via het enorme Lago Nahuel Hapi reden we naar Parque Nacional Los Arrayanes, ik val in herhaling, maar waaaauw! Ook hier een aantal korte hikes met de meest spectaculaire uitzichten, blauw en groen zo ver je kunt zien.

Vanuit Villa la Angostura begint de ‘Ruta de los Siete Lagos’, of te wel de beroemde route langs de zeven meren. Een spectaculaire route tussen de bergen, helderblauwe meren en het groene bos, echt heel erg mooi. Er zijn verschillende uitkijkpunten, detours en korte hikes. Overdag is het inmiddels ook echt lekker zonnig weer, alleen de nachten zijn nog steeds ongelooflijk koud en dat begint na 4 weken toch echt wel heel zwaar te worden. Het voordeel van het heldere weer is wel dat er een ongekende sterrenhemel is ’s nachts, die duizenden sterren aan de hemel maken het toch wat minder vervelend om in de vrieskou naar de WC te lopen ;)

Vanmorgen hebben we het merendistrict verlaten en zijn we noordelijker richting de Chileense grens gereden. Het landschap is hier direct anders, minder groen en droger, wel ook prachtig. Het landschap wordt al van veraf gedomineerd door de 3776m hoge Volcán Lanin gelegen in Parque Nacional Lanin waar wij vanavond ook slapen. (Er is hier verder niks maar gek genoeg wel een WiFi verbinding bij de ranger station). Morgenochtend zullen wij voor de laatste keer de Argentijnse grens overgaan en voorlopig in Chili blijven. Argentinië je was, net als vorig jaar, geweldig!

Helaas ook een minder positief bericht, we kwamen er donderdag namelijk achter dan allebei onze bankpasjes zijn geskimd. Om een lang verhaal kort te maken, in 1 dag EUR 1500 armer en de pasjes moesten direct worden geblokkeerd. De grote uitdaging is nu om de nieuwe pincodes en pasjes bij ons te krijgen, want we kunnen nu niet pinnen en cash is belangrijk hier. We zijn al met een aantal dingen bezig, dus daarover later meer. En laten we maar denken, als dit goed afloopt is het later een goed verhaal voor op feestjes ;)

X Nick & Daan