Altiplano 2.0
Blijf op de hoogte en volg Danielle
27 April 2017 | Peru, Tacna
¡Hola!
Arica bleek niet de relaxte strandbestemming waar we een beetje op hadden gehoopt, het was eerder een grote rauwe woestijnstad. Desalniettemin hadden we een relax appartement gevonden waar we een beetje konden bij komen en plannen konden maken voor onze vervolgroute.
Vanuit Arica kon je namelijk wederom de hoogvlaktes in en na heel wat uitzoekwerk hadden we genoeg informatie voor Altiplano 2.0! Met wat moeite huurden we weer een jeep en reden we de hoogte in richting Bolivia. De vorige keer konden we 2 nachten acclimatiseren in San Pedro op 2438m voordat we richting 4000m+ gingen. Deze keer was de eerste accommodatie mogelijkheid pas op 3530m in Putre en van zeeniveau direct naar deze hoogte is heftig. De middag dat we aankwamen hebben we dan ook voornamelijk op bed gelegen en geslapen, we zijn ‘savonds alleen even ceviche gaan eten in het dorpje.
De volgende ochtend waren we weer opvallend bij en kon de roadtrip beginnen. In no time zaten we op 4500m en reden we over de immens wijdse hoogvlakte parallel aan de Bolviaanse grens richting het zuiden. We reden door Reserva Nacional Las Vicuñas en zagen hier honderden en honderden vicuñas, lama’s en ñandu’s. We eindigden bij Salar de Surire (4200m), een zoutvlakte met ontelbare hoeveelheden flamingo’s! We hebben een uur of 10 doorgebracht tussen de 4300 en 4500m en dat was fysiek best zwaar zeker voor zo’n druk persoontje als ik die continu op de jeep klimt voor een foto of een heuveltje oploopt voor een filmpje, maar wat was het gaaf! Op die hele dag hebben we, op de controle post van de politie na, slechts één andere auto gezien.
De dag erna wilden we eigenlijk alleen even naar Parque Nacional Lauca gaan en dan terug naar de kust naar Arica. Maar bij het ontbijt raakten we aan de praat met de eigenaar, die het gebied erg goed kent. Hij zei als we echt naar iets unieks wilden waar geen toerist komt moesten we naar Suriplaza gaan. Hij was dol enthousiast en vertelden ons hoe we er moesten komen en gaf ons een zelf gemaakte kaart mee omdat google maps het niet kent. Het was alleen erg hoog, even over nadenken misschien?
We reden zoals in eerste instantie bedacht eerst naar Lauca. Een bizarre route, enerzijds een prachtig landschap gedomineerd door de 6342m hoge Parinacota vulkaan, maar anderzijds was deze weg dé transport route van Bolivia, via Chile, naar de kust. Daar reden we dan op 4500m hoogte, als enige personenauto in het stof tussen de rijen Boliviaanse vrachtwagens. En tja, niet geheel onverwachts, we besloten door te rijden naar Suriplaza! En inderdaad, de route was prachtig, we reden langs dorpjes niet groter dan 1 a 2 huisjes met enorme hoeveelheden lama’s en we gingen hoger en hoger. Eenmaal bij Suriplaza zaten we op maar liefst 4750m en reden we in een geweldig kleuren spectakel, fel gekleurde bergen, oranje grond, felgroene struiken, onbeschrijvelijk! Maar de hoofdpijn werd enorm, was dit niet te hoog voor mij? We reden door, oneindige uitzichten, wat was het hier prachtig! Maar het was echt te hoog, ik werd zo ziek, hoofdpijn was bijna niet te doen, misselijk. Maar we moestne nog een laatste pas over, sterker nog we moesten een vulkaan over. Uren zijn we niemand tegen gekomen en eenmaal op het hoogste punt (volgens het bordje 5.250m, volgens mijn GPS 4.850m), rijdend op een smalle stoffige gravel weg langs een enorme afgrond, komt er een jeep om de bocht. Deze jeep had waarschijnlijk ook al uren niemand gezien en reed hard en op onze kant van de weg. Ik schrok me dood, dit was het dan?! Ik weet niet hoe, maar Nick reageerde in een fractie van een seconde en ontweek de jeep zonder in het ravijn te belanden. Dit hadden we bijna niet na kunnen vertellen. Ik moest huilen als een klein kind. De vervolgroute terug was prachtig maar ik was te beroerd om er nog iets van mee te kunnen krijgen. Een paar uur later had Nick de jeep weer beneden. Wat een dag.
Dit was ook direct ons laatste avontuur in Chili, zonder twijfel het meest veelzijdige land waar we ooit zijn geweest. Gletsjes, besneeuwde bergen, prachtige national parken, meren, bossen, wilde dieren, wijngaarden, woestijn en altiplano, Chili wat ben je GE-WEL-DIG! Voor vertrek wisten we weinig van dit land maar nu is het absoluut één van de favorieten. Maar aan alles komt een eind en zo zijn we vanmorgen met een collectivo de grens over gegaan en zijn we inmiddels in Peru, het vijfde en denk ik laatste land van deze reis door Zuid-Amerika.
Wordt vervolgd! In de tussentijd, dit is het linkje naar het laatste filmpje mocht je die hebben gemist op FB: https://www.youtube.com/watch?v=jahfhjXrHD4&t=16s
X Nick & Daan
Arica bleek niet de relaxte strandbestemming waar we een beetje op hadden gehoopt, het was eerder een grote rauwe woestijnstad. Desalniettemin hadden we een relax appartement gevonden waar we een beetje konden bij komen en plannen konden maken voor onze vervolgroute.
Vanuit Arica kon je namelijk wederom de hoogvlaktes in en na heel wat uitzoekwerk hadden we genoeg informatie voor Altiplano 2.0! Met wat moeite huurden we weer een jeep en reden we de hoogte in richting Bolivia. De vorige keer konden we 2 nachten acclimatiseren in San Pedro op 2438m voordat we richting 4000m+ gingen. Deze keer was de eerste accommodatie mogelijkheid pas op 3530m in Putre en van zeeniveau direct naar deze hoogte is heftig. De middag dat we aankwamen hebben we dan ook voornamelijk op bed gelegen en geslapen, we zijn ‘savonds alleen even ceviche gaan eten in het dorpje.
De volgende ochtend waren we weer opvallend bij en kon de roadtrip beginnen. In no time zaten we op 4500m en reden we over de immens wijdse hoogvlakte parallel aan de Bolviaanse grens richting het zuiden. We reden door Reserva Nacional Las Vicuñas en zagen hier honderden en honderden vicuñas, lama’s en ñandu’s. We eindigden bij Salar de Surire (4200m), een zoutvlakte met ontelbare hoeveelheden flamingo’s! We hebben een uur of 10 doorgebracht tussen de 4300 en 4500m en dat was fysiek best zwaar zeker voor zo’n druk persoontje als ik die continu op de jeep klimt voor een foto of een heuveltje oploopt voor een filmpje, maar wat was het gaaf! Op die hele dag hebben we, op de controle post van de politie na, slechts één andere auto gezien.
De dag erna wilden we eigenlijk alleen even naar Parque Nacional Lauca gaan en dan terug naar de kust naar Arica. Maar bij het ontbijt raakten we aan de praat met de eigenaar, die het gebied erg goed kent. Hij zei als we echt naar iets unieks wilden waar geen toerist komt moesten we naar Suriplaza gaan. Hij was dol enthousiast en vertelden ons hoe we er moesten komen en gaf ons een zelf gemaakte kaart mee omdat google maps het niet kent. Het was alleen erg hoog, even over nadenken misschien?
We reden zoals in eerste instantie bedacht eerst naar Lauca. Een bizarre route, enerzijds een prachtig landschap gedomineerd door de 6342m hoge Parinacota vulkaan, maar anderzijds was deze weg dé transport route van Bolivia, via Chile, naar de kust. Daar reden we dan op 4500m hoogte, als enige personenauto in het stof tussen de rijen Boliviaanse vrachtwagens. En tja, niet geheel onverwachts, we besloten door te rijden naar Suriplaza! En inderdaad, de route was prachtig, we reden langs dorpjes niet groter dan 1 a 2 huisjes met enorme hoeveelheden lama’s en we gingen hoger en hoger. Eenmaal bij Suriplaza zaten we op maar liefst 4750m en reden we in een geweldig kleuren spectakel, fel gekleurde bergen, oranje grond, felgroene struiken, onbeschrijvelijk! Maar de hoofdpijn werd enorm, was dit niet te hoog voor mij? We reden door, oneindige uitzichten, wat was het hier prachtig! Maar het was echt te hoog, ik werd zo ziek, hoofdpijn was bijna niet te doen, misselijk. Maar we moestne nog een laatste pas over, sterker nog we moesten een vulkaan over. Uren zijn we niemand tegen gekomen en eenmaal op het hoogste punt (volgens het bordje 5.250m, volgens mijn GPS 4.850m), rijdend op een smalle stoffige gravel weg langs een enorme afgrond, komt er een jeep om de bocht. Deze jeep had waarschijnlijk ook al uren niemand gezien en reed hard en op onze kant van de weg. Ik schrok me dood, dit was het dan?! Ik weet niet hoe, maar Nick reageerde in een fractie van een seconde en ontweek de jeep zonder in het ravijn te belanden. Dit hadden we bijna niet na kunnen vertellen. Ik moest huilen als een klein kind. De vervolgroute terug was prachtig maar ik was te beroerd om er nog iets van mee te kunnen krijgen. Een paar uur later had Nick de jeep weer beneden. Wat een dag.
Dit was ook direct ons laatste avontuur in Chili, zonder twijfel het meest veelzijdige land waar we ooit zijn geweest. Gletsjes, besneeuwde bergen, prachtige national parken, meren, bossen, wilde dieren, wijngaarden, woestijn en altiplano, Chili wat ben je GE-WEL-DIG! Voor vertrek wisten we weinig van dit land maar nu is het absoluut één van de favorieten. Maar aan alles komt een eind en zo zijn we vanmorgen met een collectivo de grens over gegaan en zijn we inmiddels in Peru, het vijfde en denk ik laatste land van deze reis door Zuid-Amerika.
Wordt vervolgd! In de tussentijd, dit is het linkje naar het laatste filmpje mocht je die hebben gemist op FB: https://www.youtube.com/watch?v=jahfhjXrHD4&t=16s
X Nick & Daan
-
28 April 2017 - 08:23
Ellen :
Prachtig die landschappen. Goed gedaan Nick. Vervelend van die hoogteziekte. Geniet ze in Peru. Xx -
28 April 2017 - 09:54
Kees:
Gaaf, mooi, prachtig! Geniet! -
28 April 2017 - 12:31
Dad:
Dat klinkt wel heel speciaal. Goed dat jullie weer veilig "beneden" zijn gekomen! -
28 April 2017 - 16:20
Rob En Rita:
Shit jongens, dat klinkt heftig. Zo blij dat het goed is gegaan. Dank, Nick.
Hoogteziekte is heel verradelijk, dus kijk goed uit. Je kan je hierdoor heel vreemd en roekeloos gaan gedragen, serieus. Hopelijk gaat Peru jullie ook zo bevallen. We lezen het graag.
-
28 April 2017 - 16:52
Nick:
Thnx, was goede afsluiter van chili! Na wat we van Peru hebben gelezen zijn de verwachtingen 'hoog', dus we zijn erg benieuwd! -
29 April 2017 - 17:28
Moi:
Goe gedaan Nickie, want ik wil jullie wel graag terugzien in juni. Keep enjoying ( preferebly without headeachs)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
